Bij het hek

 Al zo'n 12 jaar lang sta ik bij het hek. Voor het eerst toen ik 22 jaar was. Met een 4 jarige, een 2 jarige en een baby van 5 maanden begon ik om elke dag met de fietskar de oudste naar school te brengen toen nog in Den Haag. 

Nu 12 jaar later sta ik voor het eerst niet meer bij het kleuterplein. De jongste op school zit nu in groep 3, wat een mijlpaal èn een andere mijlpaal was vandaag dat ik bij het hek mocht staan om Elian uit te zwaaien naar brugklaskamp. Daar stond ik dan gelukkig wel (als enige) met een baby, maar het blijft bijzonder hoe snel het gaat.

Eenmaal thuis kon ik snel aan de slag. Nu met bijna iedereen naar school probeer ik mijn kans te benutten om wat bakken uit te zoeken. Dat wilde ik nu eerst gedaan hebben, dus na het aanzetten van de was en het opruimen van de keuken ging babylief in de draagdoek en werden er wel 4 speelgoedbakken uitgezocht. Een mooi moment om weer wat spul af te voeren en het te kleine spul uit de bakken te halen voor de veiligheid. Zo dat is weer een dag dat het is gelukt!

Vóór ik om 14 uur weer bij het hek zou staan, deed ik nog mijn verdere schoonmaakroutine, die ik bijna afkreeg. Het opvouwen van de was liet nog op zich wachten. Sommige dingen hebben gewoon prioriteit, zoals kadootjes uitzoeken voor een komende verjaardag!

Vóór school en na school werd onze tuin vrijwillig netjes gemaakt door onze tuinman.

Na school fietste ik met Jafeth, Efraïm en Faith naar het centrum. Even in een echte winkel kadootjes uitzoeken heeft zijn charme en het ging bijzonder gemoedelijk. Lego blijft een favoriet. Met een paar nieuwe doosjes al netjes ingepakt kwamen we de winkel uit.

Het liefst hebben we toch wel lego of playmobil voor de kinderen. Als ik een opruimronde doe is het nooit om hier iets van weg te doen. Het zijn meestal losse speelgoedjes waar al te lang niks mee wordt gedaan.

Dan lag er nog een leuk klusje op me te wachten. Ik was de ultieme herfsttaart gister begonnen te bakken en vandaag tijdens het eten koken maakte ik hem af. Was dat even een leuk klusje; een pompoentaart met karamel en roomkaas...

Dat toetje viel erg in de smaak. Na het eten ervan wandelde ik nog even met Boaz met 2 fietsen naar een nieuw gevonden fietsenmaker. Iemand die er geld mee ophaalt voor zendelingen èn waar we zelfs 's avonds terecht konden, ideaal vond ik. Met op de terugweg nog even een parcoursje lopen.

Toen we 12 jaar geleden bij het hek stonden was dat in Den Haag en bracht ik die winter onze David door weer en wind. Er viel die winter een flinke laag sneeuw en ik herrinner me hoe ik lopend met de fietskar door de sneeuw ging, want de school had niet gezegd of ze ijsvrij zouden hebben. Nu denk ik er met een glimlach aan terug. 

Nu hoeven we niet meer met de fiets naar school. De meeste kinderen lopen zelf. Maar als ik weer bij het hek sta ben ik dankbaar dat ik er nog altijd mag staan en dat we sámen naar huis kunnen lopen.