bijna vakantie

 En de tijd vliegt weer voorbij. Het is alweer de laatste week voor de vakantie. 

Ik denk dat we hier allemaal wel uitzien naar die weken vrij. We zijn hier en daar wat plannetjes aan het maken voor de kerst en er worden alvast wat ideeën gegeven voor een eventueel kadootje met kerst. Ondertussen is daar de afsluiting op school en de viering van kerst.

Temidden van dat alles is het voor mij steeds weer prioriteiten stellen, welke dingen wil ik in ieder geval graag zelf bakken of maken en welke nu maar even niet. Vooral met een verjaardag van Faith zo voor de kerst. De eerste roze taart maakte ik dit weekend, een chocolade-amandeltaart met roze frosting. 

Gister was het een dag van weer bijwerken na het weekend. Wat ben ik op zulke dagen blij met routines. Er is gewoonweg zo veel wat moet gebeuren én Faith had die nacht koorts gekregen en wilde de hele dag getild worden. De draagdoek werd er weer bij gepakt en een groot deel van de dag gebruikt. Voor het op orde maken van de keuken, de was en het eten heb ik een redelijk vaste gewoonte en dat helpt erg om ook op dit soort dagen daar eerst prioriteit aan te geven, zodat dat niet gaat overweldigen.

Daarnaast wilde ik wat slingers, kadopapier en versierinkjes voor taarten kopen. Een rondje op de fiets gaf gelijk wat frisse lucht voor ons beide. Dat soort spulletjes vind ik toch nog het makkelijkst bij de zeeman en hema in het centrum. De broodbakker zette ik aan en ik vouwde de berg was toen ik even mijn handen vrij had tussen de middag. Na school tijd was het tijd om de boel vast te versieren. Normaal gebeurt dat 's avonds laat voor het wauw-effect op de verjaardag, maar gezien de leeftijd en het enthousiasme van de jongste broers om te helpen deden we het vast. Ook had Efraïm al lang van tevoren zelf kadootjes bedacht en ingepakt. Zo mooi hoe hij met haar meeleeft.

Wat is het afgelopen jaar voorbij gevlogen, waarbij we nu al een jaar met zijn 9en zijn. Hoe snel is iedereen daar aan gewend. En wat hebben ze gewoon in het dagelijks leven een hoop aan elkaar. Met elkaar vechten, spelen, verkleden, eten , drinken, feest vieren en gewoon met elkaar zijn.

Aan het eind van de dag begon ik al lekker op tijd met het eten klaarmaken. Ik had al enige tijd de bietjes in de koelkast liggen, maar het kost toch wat tijd om daar een stamppotje van te maken. Dat lukte gister. Het werd een stamppotje met gekookt ei en jus. Een kippensoepje van de bouillon, die ik vorige week trok van kippenbotten en 2 kippenpoten. Ook het kippenvlees had ik apart bewaard. Zo was het een goede, snelle booster zo voor de winter. Waar ik kans zie probeer ik dat veel te maken.

De avond gaf nog ruimte voor wat huiswerkbegeleiding, een wandelingetje en de laatste opruimronde. En toen was het vandaag alweer dé dag. We begonnen met een speciaal verjaardagsontbijtje, wat sinds enkele jaren een traditie is. Dat betekent nu dus 9 speciale verjaardagsontbijtjes per jaar. En zo zijn er ook gewoontes die tradities worden, die we graag in ere houden. Andere gewoontes in het dagelijks leven bouw ik vooral in zodat ik er niet elke dag over na hoef te denken en alles toch nooit helemaal overweldigend veel wordt.