Weemoed
Sommige momenten kan ik met weemoed terugdenken aan een besloten wereldje. Zo'n 13 jaar geleden was het dat ik gewoon hele dag kon cocoonen met de nog jonge kinderen om me heen. Samen spelen, lekkers maken en huishouden doen. Al de speeltuinen in de buurt waren onze pretparken waar we dagelijks heen gingen.
Nu zo veel jaar later zijn er vele agenda's die gecombineerd mogen worden. Het besloten wereldje voel ik soms nog wel even zo als ik alleen mijn dag gedeeltelijk kan gaan invullen en dreumeslief lekker tevreden is het het thuis spelen. Een soort subcultuur in een maatschappij waar de rest van het gezin al hun bezigheden buiten de deur ook draaiend houden.
Nu het zo warm is pas ik mijn tempo zo veel mogelijk aan. Gister was het spannend vanwege de examenuitslag van onze oudste zoon. We hadden goede moed.
In de ochtend draaide ik wassen, marineerde en sneed kip voor de avond, wandelde nog even in de tuin rond en zette de bessenstruik goed af voor enthousiaste kleine handjes.
En daar na de lunch kwam het verlossende telefoontje dat onze eerste zoon zijn examen ruimschoots had gehaald. Wat een mijlpaal!
De vlag ging uit en we plande om morgen lekker pizza's te eten, want dan zou iedereen thuis eten.
Voor gister, donderdag had ik preitaart op de planning staan en kip met roerbakgroente.
En zo maken we waarschijnlijk ook nu een tijd mee, waar we hopelijk op een dag met weemoed aan terugdenken. Alle kinderen thuis wonend, zo veel leeftijden, zo veel activiteit en gezelligheid.
Reacties
Een reactie posten